Συγγραφέας: Λίτσα Ψαραύτη
Εκδόσεις: Πατάκης, 2005
Η ιστορία αυτή αναφέρεται σε ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, την Ιφιγένεια, η οποία αποφασίζει να φύγει από το σπίτι της μαζί με το σκύλο της, τον Ρας και να ζήσει στην Αθήνα. Ο λόγος είναι η αγανάκτησή της από τη συμπεριφορά του πατριού της και δεύτερου συζύγου της μητέρας της, ο οποίος την κακοποιεί.
Ξεκινάει λοιπόν για την Αθήνα με οτοστόπ, καθώς δεν έχε λεφτά για ξόδεμα. Καθ’όλη τη διάρκεια της διαδρομής το μυαλό της πηγαίνει συνέχεια στην αιτία αυτής της φυγής και στο πως θα καταφέρει να ζήσει στην Αθήνα. Αφού λοιπόν φτάνει στην Αθήνα, αποφασίζει πρώτα να ηρεμήσει την πείνα της αλλά και του Ρας σε ένα ταχυφαγείο κ’ μετά να καθησυχάσει την γιαγιά της με ένα τηλεφώνημα. Τις μέρες της, τις περνάει πηγαίνοντας βόλτες σε πλατείες και χαζεύοντας άσκοπα. Επισκέπτεται διάφορα ιστορικά μέρη και το βράδυ μετά από πολύ περπάτημα βρίσκει καταφύγιο σε πάρκα για να κοιμηθεί. Στη μεγαλούπολη η Ιφιγένεια περιφέρεται άστεγη, πεινασμένη, φοβισμένη, με μόνη συντροφιά και παρηγοριά το σκύλο της.
Όλες αυτές τις μέρες που η Ιφιγένεια πήγαινε στο ταχυφαγείο κ’ έτρωγε από τα περισσεύματα των άλλων, ένα κορίτσι, η Δανάη, που δούλευε εκεί, την συμπόνεσε κι έτσι αποφάσισε να την βοηθήσει. Την φιλοξένησε στο σπίτι της, την φρόντισε, την περιποιήθηκε και εμπιστεύτηκε η μία την άλλη. Μαζί έκαναν πολλά ευχάριστα και ξεχωριστά πράγματα. Θέατρο με τον Θέμη, τον παιδικό φίλο της Δανάης, βόλτες και γνωριμία με καινούριους φίλους, κολύμπι στη θάλασσα. Σε ένα μικρό της ατύχημα, η Ιφιγένεια θα γνωρίσει τον Άρη με τον οποίο αργότερα θα δημιουργηθεί μια ωραία σχέση.
Μια μέρα η Ιφιγένεια ανοίγει την πόρτα του σπιτιού κι αντικρίζει την γιαγιά της ταλαιπωρημένη και κουρασμένη. Η επίσκεψή της είχε ως σκοπό να της πει πως ο Αντώνης (είναι ο πατριός) ήταν στην εντατική, καθώς πριν λίγες μέρες είχε τρακάρει με το αμάξι. Ακόμη ήρθε να την παρακαλέσει να γυρίσει πίσω, αφού η μητέρα της είχε πέσει σε κατάθλιψη από την στεναχώρια και τη θλίψη. Το αίτημα της γιαγιάς έγινε δεκτό, γύρισαν πίσω. Ο Αντώνης δυστυχώς δεν κατάφερε να ζήσει, άφησε όμως κάτι σε αυτήν την οικογένεια, το μελλοντικό της αδελφάκι. Το παιδί βαπτίστηκε από την Ιφιγένεια με το όνομα Χαρά, γιατί κατάφερε και έφερε την χαρά στην οικογένεια τους και η Ιφιγένεια είναι πλέον αποφασισμένη να την φροντίζει παντοτινά. Η Ιφιγένεια έμαθε να κατανοεί, να συγχωρεί και προετοιμάζει τον εαυτό της για τις χαρές που την περιμένουν.
Kριτική:
«…H Λίτσα Ψαραύτη στο «Φιλί της ζωής» επισκέπτεται με τρυφερότητα, στοργή και μεγάλη προσοχή τον κόσμο των εφήβων, της 14χρονης Ιφιγένειας, που ταπεινώνεται και αναστατώνεται προχωρώντας σε λάθος ενέργειες, απομακρυσμένη από πρόσωπα αγαπημένα, στα οποία μπορούσε και όφειλε να ανοίξει την καρδιά της, για να τον διώξουν μαζί τον εφιάλτη. Γενικά στο βιβλίο διαγράφεται το προφίλ της σύγχρονης οικογένειας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας μας, που ενοχοποιείται για την αποποίηση των ευθυνών και των υποχρεώσεών της έναντι της νέας γενιάς μας. Συγχρόνως το μυθιστόρημα δίνει το μήνυμα στους εφήβους και τους νέους μας ότι μέσα απ’ τη δική τους συγκατάβαση και κατανόηση θα αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος.
Η ζωή στην πλούσια επαρχιακή πόλη απεικονίζεται πιστά, οι διάλογοι είναι γοργοί και ζωηροί, οι χαρακτήρες ρεαλιστικά σκιαγραφημένοι, εύπλαστη η γλώσσα και θερμή. Με το γνώριμο ύφος της η συγγραφέας γνωρίζει να κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία και εγρήγορση δημιουργώντας του αναγνωστικές προσδοκίες…απολαυστικές»!!!
Ελευθερία Μάλλη, Α3
Μαθητική Εφημερίδα "Μαθουτοπία" 